Iran (2013)

Poniżej znajdziecie pierwszą część relacji z wyjazdu do Iranu, której autorem jest Golek. Całość relacji można przeczytać na osobistym blogu Golka – linki do poszczególnych części znajdziecie na dole strony.

Kaszan. Iran w odcinkach cz. I

Wiele lat zbierałem się do Iranu. Dwa lata temu podróżując po tureckim Kurdystanie tęsknie patrzyłem na tablice kierujące na Tabriz. W końcu się udało. Przylecieliśmy w czwórkę: Justyna, Edyta, Marcin i ja. Pegasusem z Lwowa z międzylądowaniem w Stambule. Lądujemy około 3 w nocy. Godzinę zajmuje nam uzyskanie wizy ( 50Euro ). Kolejną godzinę odprawa paszportowa. Bierzemy taksówkę, która dowozi nas do kursowego autobusu jadącego z Teheranu do Kaszan. Autobus jest klasy VIP. Mniej foteli w rzędzie i mniej rzędów. Można jechać niemalże na leżąco i oczywiście spać. Przed nami około 200 kilometrów. Cena zacna, całe 6 zł. Można się załamać, jak się to porówna do standardu i ceny polskiego PKS. W międzyczasie jeszcze poczęstunek: soczek i ciastka. A my odsypiamy.

 

 

Zamysł był taki, by pominąć na początek Teheran i ruszyć od razu na południe. Stąd wybór nieodległego i ciekawego miasta Kaszan. Hotel, z uwagi na wymagania wizowe, mieliśmy wstępnie zarezerwowany. Khane Eshan Hotel. Położony w starym, tradycyjnym domu z rewelacyjnym dziedzińcem. 12$ za osobę ze śniadaniem. Dziś nasz plan jest prosty. Spać. Temperatura w cieniu przynajmniej 35 stopni. A październik za pasem. Śpimy, nad nami kołysały się dojrzewające granaty 😉

 

 

 

 

Nie sposób nie zachwycać się miejscową architekturą.

 

 

Na bazarze otwarte tylko stoiska z artykułami pierwszej potrzeby. Czyli chociażby dywan.

 

 

 

 

 

My zaś musimy szybko nauczyć się miejscowych cyfr. Wbrew pozorom nie jest to takie trudne, a przydatne bardzo.

 

 

 

Długo szukamy jakieś miejscowych knajpy. Nie ma i nie ma. W końcu jest. Prawie jak na dworcu w Lublinie. Kebab w bułce. Albo pizza. O rety. No nic. Liczymy, że dalej będzie już lepiej. Kończymy wizytę w bazarze.

 

 

Idziemy spać. Jeszcze tylko pamiątkowe zdjęcie w naszym hotelu.

 

 

Do południa zajęła nam wycieczka w Abyaneh, ale to w kolejnej opowieści będzie. Wracamy na godzinę dwunastą. Upał straszny, ale chcemy jeszcze zobaczyć miasto. Zaczynamy od meczetu i medresy Agha Bozorg.

 

 

Ciekawy, dość surowy w wyglądzie. A od zaplecza – najprawdziwsze boisko do siatkówki.

 

 

No tak, to przedszkole.

 

 

 

Piękne, prawda? Lucky Luck w Iranie.

 

 

 

Zadzieramy wysoko głowy by podziwiać sufit zdobiony zjawiskową sztukaterią i szkłem.

 

 

 Trochę tych pokoi jest.

 

 

Obok domu oczywiście meczet.